Search for: [Abstrakt = "W ostatnim stuleciu ludzkość dokonała ogromnego postępu cywilizacyjnego. Gospodarka świata, chociaż nie ustrzegła się wielu kryzysów, rozwijała się najdynamiczniej w historii. Jednakże wzrost i rozwój gospodarczy nie są zjawiskami powszechnymi. Tradycyjnie występowały ostre różnice poglądów między ekonomistami ortodoksyjnymi i heterodoksyjnymi na temat czynników rozwoju. W ostatnich latach zarysowała się szansa na pewien kompromis. Stworzyła ją dynamicznie rozwijająca się nowa ekonomia instytucjonalna \(NEI\). Rola instytucji w rozwoju gospodarczym jest jednym z najciekawszych obszarów badawczych współczesnej ekonomii. Wciąż jednak nie istnieje ogólna instytucjonalna teoria rozwoju gospodarczego. W artykule dokonano próby naszkicowania elementów instytucjonalnej teorii przemian gospodarczych na podstawie prac przedstawicieli nowej ekonomii instytucjonalnej. Na proces zmian instytucji wpływ ma po pierwsze interakcja instytucji i organizacji. Po drugie proces jest zależny od tego, jak współistnieją ze sobą instytucje formalne i nieformalne. Po trzecie cały proces jest silnie uwarunkowany historycznie, stąd niezwykle trudno o radykalną zmianę istniejącego systemu instytucjonalnego, co obrazuje koncepcja trajektorii rozwojowych \(path dependence\). Jednakże należy od razu podkreślić, że trudno na podstawie teorii instytucjonalnych przemian nakreślić elementy polityki gospodarczej, której efektem byłby rozwój ekonomiczny w każdym zakątku świata. Przeciwnie, analiza instytucjonalna daje liczne dowody na to, że taka uniwersalna recepta nie istnieje. Ponieważ instytucje mają znaczenie, zainicjowanie i pomyślna kontynuacja rozwoju w konkretnych przypadkach wymagają zawsze szczególnego splotu czynników."]
