Search for: [Abstrakt = "Ekonomiści wykorzystują rozmaite narzędzia analityczne celem modelowania implikacji pełnej czy ograniczonej liberalizacji handlu dla gospodarki globalnej czy konkretnych rynków narodowych. Oceny wypracowywane w modelach CGE niejednokrotnie istotnie się różnią, np. w kwestii potencjalnego wpływu pełnej liberalizacji handlu na poziom światowego dobrobytu czy ubóstwa. Bez wątpienia, ich popularność determinowana jest uproszczonymi założeniami i konkluzjami. Ponadto dostępnych jest coraz więcej danych. Pozostaje jednak pytanie co do obiektywizmu formułowanych prognoz. Ostatnie eksperymenty wydają się być bardziej pesymistyczne, rozszerzając kategorię potencjalnych przegranych z tytułu pełnej liberalizacji handlu w gronie krajów rozwijających się i słabiej rozwiniętych. Jeśli chodzi o potencjalne skutki pełnej liberalizacji handlu w dekadzie lat dziewięćdziesiątych, modele CGE rysowały relatywnie optymistyczny krajobraz globalnej gospodarki poprzez takie efekty, jak przyrost poziomu dobrobytu czy ograniczenie poziomu ubóstwa. Od 2000 r., po inicjacji Rundy Rozwojowej Doha, w realiach dużych oczekiwań ze strony państw rozwijających się, skromny postęp i rozczarowujące rezultaty negocjacji zagroziły perspektywom dalszej multilateralizacji globalnego systemu handlowego, prowadząc do stymulacji drugiej fali regionalizmu \- procesu bezpośrednio wiązanego z dynamiczną ekspansją regionalnych porozumień handlowych, w szczególności bilateralnych. R.E. Baldwin rzucił nieco światła na polityczne motywacje wielu tego rodzaju inicjatyw, podając w wątpliwość użyteczność wykorzystywanych często ex ante modeli CGE"]
